Metoda NDT Bobath
Rehabilitacja dla niemowląt i wcześniaków metodą NDT Bobath jest dedykowana szczególnie niemowlętom, które urodziły się przedwcześnie. Jeśli Twoje dziecko nie unosi głowy, preferuje jedną stronę ciała, nie lubi leżeć na brzuchu, odgina się i pręży, zaciska piąstki, nie chwyta zabawek, nie obraca się z pleców na brzuch i odwrotnie, nie podpiera się, jest niespokojne lub mało ruchliwe, nie siada, nie czworakuje, ma asymetrię, to ten rodzaj terapii będzie dla niego wskazany. Usprawnianie niemowląt metodą NDT-Bobath polega na wspieraniu i stymulowaniu rozwoju maluszka. Jest przyjazna i bezpieczna dla dziecka. Zmienia się wraz z pojawieniem się kolejnych umiejętności psychoruchowych.
Usprawnianie według koncepcji Bobath jest szczególnie przydatne w terapii niemowląt i dzieci, ponieważ może być łatwo włączone w ich rozkład dnia, bez zaburzania interakcji matka−dziecko. Prawidłowo wykonywana pielęgnacja, karmienie, noszenie dziecka czy zabawa z nim są naturalnym sposobem utrwalania wzorców ruchowych wspomaganych przez fizjoterapeutę. Odpowiednio przeszkoleni rodzice czy opiekunowie kontynuują ćwiczenia w warunkach domowych.
Na co zwrócić uwagę?
Pierwsze nieprawidłowe zaburzenia rozwoju ruchowego dotyczą zwykle opóźnienia lub braku kontroli głowy. Następnie dadzą się zaobserwować niewłaściwe ruchy innych części ciała. Dziecko układa się nieprawidłowo, najczęściej asymetrycznie, nadmiernie prostując się lub zginając. Zaburzenia napięcia mięśni i opóźnienie w ustępowaniu reakcji odruchowych lub ich dłuższe trwanie niż okres fizjologicznego występowania powodują odmienne doświadczenia czuciowo-ruchowe. Nieprawidłowe odczuwanie ułożenia i ruchów ciała jako całości oraz poszczególnych jego części powoduje kształtowanie się nieprawidłowych wzorców ruchowych. Możliwości każdego organizmu są inne i te różnice uwzględniane są w koncepcji Bobath.
Podstawowymi zasadami i celami usprawniania są:
jakość ruchu, dlatego celem terapii jest wspomaganie przebiegu i osiągnięcie ruchu jak najbardziej zbliżonego do prawidłowego,
wpływanie na napięcie mięśniowe (zmniejszanie wzmożonego i zwiększanie obniżonego napięcia),
eliminowanie nieprawidłowych reakcji odruchowych.
Plan terapii opracowany jest indywidualnie dla każdego dziecka oraz dostosowany do jego możliwości i potrzeb. Musi zapewniać poczucie bezpieczeństwa, motywować do ćwiczeń, a także ułatwiać utrwalanie nowo nabytych umiejętności w codziennych czynnościach. Terapeuta ściśle współpracuje z rodzicami dziecka, uczy ich nie tylko sposobów prowadzenia ćwiczeń, ale także zabiegów pielęgnacyjnych, stanowiących nieodłączną część postępowania usprawniającego. Wraz z postępami rehabilitacyjnymi ćwiczenia są modyfikowane. Terapia prowadzona jest zgodnie z rytmem dziennym dziecka, dlatego powinno być ono ok. 1 godz. po posiłku, a terapia nie powinna przypadać na czas jego snu.